Arka Koltukta Unutulmuşum Gibi.

Bazı şeylerin bambaşka olmasını isterdim.

serefsiz fay

pust fay

Ruhunu görmeye başladığımda, gözlerini çizeceğim.

Kimseler anlamamış seni, ruhunu küstürmüşler.

Bir şarkının köşesine oturup ağladım.

AKIL HASTANESİNDEN MEZARLIĞA MEKTUP

Burası bir akıl hastanesinin dördüncü katı,

Sana bu satırları buradan yazıyorum

Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum

Sana benzeyen birini gördüğümde ağladığım için burdayım

Kimse anlamıyor beni,

Deli olduğumu düşünüyorlar,

Sana geleceğimi söylüyorum

Bağlıyorlar beni,

Kendimde değilmişim,

Öldüğünü kabul edecekmişim…

O ölmedi diyorum,

Ağlıyorum…

Öldü diyorlar,

Biliyorum gitmedin,

Bizi ayıracaklarını sanıyorlar

Ayıramazlar biliyorum

Mevsim kış,

Üşüyor musun?

Hava soğuk,

Kar vardır şimdi oralarda

Ellerin buz tutmuştur şimdi

Üşüyorsun biliyoum

Montumu vermeliyim sana,

Merak etme iyiyim ben

Sadece gelemediğim için affet beni

Dedim ya,

Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum

Sen neden cevap yollamadın hala?

Yoksa göndermiyorlar mı mektuplarımı sana?

Yada;

Sen yazıyorsun da bana mı vermiyorlar?

Adresi daha iyi yazıyorum buraya,

Altınada özellikle tarif ediyorum,

Bulmaları kolay olsun diye seni,

Adres: Karşıyaka mezarlığı 2. kapıdaki caminin hemen iki üstünden sola dönünce

"Nerelisin" sorusuna avazım çıktığı kadar "yaralıyım" diyorum... Kimsenin umurunda olmuyor. Ve hiç kimse çıkıp,"ben de oralıyım" demiyor...

uyumadan önce ağlar sonra da o yorgunlukla aralıksız uyurum

durduk yere kendimi çok mutsuz hissediyorum sanki içimde bir boşluk varmış gibi doldurulması gereken bir boşluk ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok iyi hissediyorum sonra bir anda modum sıfıra iniyor ama aslında durduk yere değil